ทอร์คีย์ ยูไนเต็ด : ทีมลีกรองอังกฤษที่รอดตกชั้นเพราะ “สุนัข”

เมื่อทีมหนึ่งกำลังสุ่มเสี่ยงที่จะตกชั้น คุณคิดว่าสิ่งใดที่จะช่วยทีมได้ โค้ชเก่งๆ? นักเตะฝีเท้าดีรายใหม่? เงินอัดฉีดเรียกขวัญกำลังใจ? สำหรับทีมอื่นอาจจะใช่ แต่สำหรับ ทอร์คีย์ ยูไนเต็ด คือ “สุนัข”

และนี่คือเรื่องราวของทีมที่กำลังจะหลุดออกจากสารบบของฟุตบอลอาชีพ แต่กลับได้รับการช่วยชีวิตอย่างเหลือเชื่อจากเพื่อนสี่ขา มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ย้อนกลับไปในช่วงทศวรรษที่ 1986 ในยุคที่พรีเมียร์ลีกยังไม่ถือกำเนิด ฟุตบอลอังกฤษในตอนนั้น ได้แบ่งลีกอาชีพออกเป็น 4 ลีกได้แก่ ดิวิชั่น 1, ดิวิชั่น 2, ดิวิชั่น 3 และดิวิชั่น 4 ตามลำดับ

สำหรับ ทอร์คีย์ พวกเขาคือทีมที่เสี่ยงที่จะหายไปจากสารบบฟุตบอลอาชีพ เนื่องจากจบอยู่ในอันดับสุดท้ายของ ดิวิชั่น 4 มาแล้ว 2 ฤดูกาลติดต่อกัน แต่ก็รอดมาได้จากระบบโหวต

มันคือระบบที่จับทีมอันดับ 1 ของ อลิอันซ์ พรีเมียร์ลีก (ลีกระดับ 5) และ 4 ทีมที่ทำผลงานได้แย่ที่สุดในดิวิชั่น 4 มาโหวตว่าจะให้ 4 ทีมใด ได้เล่นในลีกระดับ 4 ของอังกฤษในฤดูกาลต่อไป

อย่างไรก็ดี ในฤดูกาล 1986-1987 ลีกฟุตบอลอังกฤษได้ยกเลิกระบบนี้ และเปลี่ยนมาให้ทีมที่จบในอันดับสุดท้ายของ ดิวิชั่น 4 ต้องตกชั้นโดยอัตโนมัติ สลับกับแชมป์คอนเฟอเรนซ์ หรือ อลิอันซ์ พรีเมียร์ลีกเดิม

มันเป็นเหมือนฝันร้ายของ ทอร์คีย์ เพราะผลงานของพวกเขายังไม่กระเตื้อง 10 นัดแรกพวกเขาคว้าชัยได้แค่เกมเดียว และเสมอไปถึง 6 นัด และเมื่อเวลาผ่านไป ฟอร์มการเล่นก็ดำดิ่งจนตกมาอยู่อันดับสุดท้ายของตาราง

เกมนัดสุดท้าย พวกเขาเปิดบ้านรับการมาเยือนของ ครูว์ อเล็กซานดรา ที่ต้องเสมอให้ได้เป็นอย่างน้อย หรือถ้าให้ดี ก็ต้องคว้า 3 คะแนนให้ได้ เพื่อทำแต้มแซง ลินคอล์น ทีมอันดับ 23 ที่มีแต้มมากว่าพวกเขา 1 คะแนน

“มันคือการสู้ตาย และเราทุกคนก็รู้” เคนนี อัลเลน ผู้รักษาประตูของ ทอร์คีย์กล่าว

“คุณไม่สามารถเอาเรื่องนั้นออกจากหัว ‘พระเจ้า ถ้าทอร์คีย์แพ้ เราจะหายไปจากฟุตบอลลีก’ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้เลยในตอนนั้น”

ทั้งนี้ เนื่องจากเกมนัดนี้เป็นนัดสำคัญ รวมถึงเพื่อป้องกันเหตุจราจล หาก ทอร์คีย์ ต้องตกชั้น จึงได้มีการวางกำลังเจ้าหน้าที่พร้อมกับสุนัขสำรวจ ไว้ที่ข้างสนามใกล้กับอัฒจันทร์  

แต่ 45  นาทีแรกกลับไม่เป็นอย่างที่ ทอร์คีย์ คาดหวัง เมื่อพวกเขาถูก ครูว์ นำห่างไปถึง 2 ลูก แถมผลระหว่าง ลินคอล์น กับ บรินลีย์ ทีมอันดับ 23 และ 22 ยังไม่เป็นใจ และหากจบสกอร์นี้พวกเขาต้องตกชั้นอย่างแน่นอน

ช่วงครึ่งหลัง ทอร์คีย์ จึงพยายามโหมเกมบุก ก่อนจะมาได้ประตูจาก จิม  แม็คนิโคล ที่ยิงบอลจากจังหวะฟรีคิกเปลี่ยนจุด ให้ทีมไล่มาเป็น 1-2

จากนั้น ทอร์คีย์ ก็พยายามอย่างหนัก แต่ก็ไม่สำเร็จ จนเกมล่วงเลยมาถึงช่วงทดเวลาบาดเจ็บ ท่ามกลางความหวังของพวกเขา ที่ใกล้จะดับลง แต่ใน ขณะที่พวกเขากำลังนับถอยหลังสู่การเป็นทีมนอกลีก สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

มันเป็นจังหวะที่ แม็คนิโคล กองหลังของ ทอร์คีย์ ไล่ตามบอลที่หลุดออกไปนอกสนามอย่างหมดหวัง แต่ดันเป็นจุดที่ตำรวจอย่าง จอห์น แฮรริส และ บริน สุนัขตำรวจพันธ์เยอรมันเชฟเพิร์ด ยืนอยู่พอดี

และเนื่องจาก บริน ถูกฝึกมาให้รับมือฝูงชน ทำให้มันเข้าใจผิดว่าคนในชุดเสื้อเหลือง กางเกงน้ำเงิน ที่วิ่งเข้ามาจะทำอันตรายต่อมัน และเจ้านายของมัน ทำให้มันพุ่งเข้างับไปที่ขาของ แม็คนิโคล ทันที

อุบัติเหตุดังกล่าวทำให้เกมที่เหลืออยู่ไม่กี่นาทีต้องหยุดลงชั่วคราว เพื่อปฐมพยาบาล แม็คนิโคล ในสนาม และทำให้ผู้เล่น ทอร์คีย์ ได้พักหายใจหายคอบ้าง

“ผมเห็นรอยกัดของเขา มันใหญ่เท่าแอปเปิ้ล และลึกเหมือนกับลูกพลัม” พอล ด็อบสัน กองหน้ากัปตันทีมของ ทอร์คีย์ ย้อนความหลัง

หลังการปฐมพยาบาล เสร็จสิ้น แม็คนิโคล ก็ต้องกัดฟันลงเล่นต่อ พร้อมกับผ้าพันแผลที่ต้นขา เนื่องจากตอนนั้น ทอร์คีย์ไม่เหลือตัวสำรองให้เปลี่ยนแล้ว

แต่อย่างน้อยก็ยังมีข้อดีอยู่บ้าง เมื่อเกมที่หยุดชั่วคราว ทำให้เกมคู่อื่นจบลงก่อน และทำให้ ทอร์คีย์ รู้ว่า ความพ่ายแพ้ของ ลินคอล์น ต่อ สวอนซี ที่จบไปแล้ว ทำให้พวกเขาต้องการเพียงแค่ประตูเดียว เพื่อตีเสมอ และอยู่รอดต่อไปในลีกอาชีพของอังกฤษ

ทอร์คีย์ มีเวลาอีก 4 นาที จากการทดเพิ่ม และในนาทีที่ 3 ของช่วงทดเวลา พวกเขาก็มาได้ประตูที่รอคอย จากจังหวะที่ ด็อบสัน แย่งบอลจากแนวรับของ ครูว์ หน้ากรอบเขตโทษ ก่อนจะพลิกยิงเสียบเสาเข้าไปอย่างสวยงาม เป็นประตูตีเสมอ 2-2

ประตูดังกล่าวนอกจากจะทำให้ ทอร์คีย์ เก็บคะแนนสำคัญได้แล้ว พวกเขายังส่ง ลินคอล์น ลงไปเล่นในคอนเฟอเรนซ์ลีก หลังมีแต้มเท่ากัน แต่ประตูได้เสียที่ดีกว่า

อย่างไรก็ดี สำหรับฮีโร ในเกมนี้ กลับไม่ใช่ ด็อบสัน ผู้ยิงประตูตีเสมอ แต่กลับเป็น “บริน” สุนัขพันธ์เยอรมันเชฟเพิร์ด ที่ฝากรอยเขี้ยวจนทำให้ แม็คนิโคล ต้องเย็บถึง 17 เข็ม

“ถ้าจิมมี่ไม่โดนกัด เราคงไม่มีเวลาเพิ่ม ใครจะรู้ว่าเราจะอยู่ที่ไหนแล้วในตอนนี้” สจ๊วต มอร์แกน ผู้จัดการทีม ทอร์คีย์ ในตอนนั้นกล่าว

ส่วน ด็อบสัน ผู้ยิงประตูตีเสมอก็กล่าวขอบคุณเจ้า บริน เช่นกันว่า “ถ้าเราไม่มีหมาอยู่ตรงนั้น ผมรู้ว่า (ประตูนั้น) มันคงจะไม่เกิดขึ้น”

ขณะที่ แม็คนิโคล บอกว่าเขาไม่เคยลืมบาดแผลที่เกิดขึ้นในวันนั้น เพราะมันคือร่องรอยแห่งการต่อสู้ และหมุดหมายสำคัญที่ทำให้ ทอร์คีย์ ไม่กลายเป็นทีมนอกลี หรือถูกยุบทีมหลังตกชั้น

“คุณไม่มีทางลืมการถูกหมากัดได้หรอก มันผ่านมาเป็น 20 ปีแล้ว แต่ผมก็ยังมีรอยแผลเป็นที่คอยย้ำเตือนผม” จิม แม็คนิโคล กล่าวกับ The Guardian

“ผมมีรู 3 รูที่ขา และต้องเย็บ 17 เข็ม ถ้ามันเกิดขึ้นในเกมธรรมดา ก็คงไม่มีใครจำได้หรอก”

หลังเกมวันนั้น แม็คนิโคล และ บริน ยังมีโอกาสได้พบกัน และอดีตกองหลังทอร์คีย์ ก็ยืนยันว่าเขาไม่เคยโกรธเจ้าสุนับตำรวจตัวนี้แม้แต่น้อย

“2-3 วันหลังจากนั้น สำนักข่าวท้องถิ่น ก็นัดให้ผมมาพบมันอีกครั้ง ผมไม่ได้โกรธมันเลย และมันก็ไม่ได้เป็นความผิดของใคร”

ขณะที่ ทอร์คีย์ มันกลายเป็นจุดเปลี่ยนที่แท้จริง เพราะหลังจากรอดตกชั้นมาได้ พวกเขาก็จบในอันดับ 5 ในฤดูกาลถัดมา พร้อมได้สิทธิ์เข้าไปเล่นในรอบเพลย์ออฟเลื่อนชั้น รวมถึงคว้ารองแชมป์ เชอร์ปา แวน โทรฟี ฟุตบอลถ้วยในลีกระดับล่างในปี 1989

“สองปีหลังจากนั้น ทอร์คีย์ ก็เอาชนะสเปอร์ส ได้ในลีกคัพ ภายใน 4 ปีจากนั้นพวกเขาก็ไปเวมบลีย์ถึง 2 ครั้ง เพื่อลงเล่นเตะเพลย์ออฟ ในรายการ เชอร์ปา แวน โทรฟี และเลื่อนชั้น” เดวิด โธมัส นักข่าวท้องถิ่นจาก Torquay Herald Express กล่าว

“นั่นคือการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หลังจากวันบ้า ๆ บอ ๆ ในปี 1987”

ทั้งนี้ ในปี 2019 เรื่องราวการต่อสู้ของ ทอร์คีย์ ยังถูกนำไปสร้างเป็นหนึ่งในตอนของสารคดี “Losers” ของ Netflix ทางแพลตฟอร์มของพวกเขา ในชื่อตอน “กรามแห่งชัยชนะ” และทำให้เรื่องราวนี้ยังคงไหลเวียนในฐานะเรื่องสุดแปลกแห่งวงการลูกหนัง แม้กระทั่งในปัจจุบัน